Aanreiken van zachtheid

Onderstaande is een situatie die ik tegenkwam tijdens mijn stage in het Alexander Monro ziekenhuisToen ik de zaal van de dagbehandeling op kwam lopen, zag ik haar al direct zitten. Een iets oudere dame, ik schat haar ongeveer 68 jaar. Ze was in het verleden als eens met goed resultaat behandeld voor borstkanker, maar heeft nu een aantal jaren later toch opnieuw deze diagnose weer gekregen. Door de behandelingen in het verleden had deze mevrouw neuropathie aan beide voeten. Bij deze mevrouw uitte zich dat in prikkelingen, tintelingen en een doof gevoel in haar beide voeten. De ene voet meer als de andere.

Onrust en boosheid
Ik stelde me voor en vroeg wat zij zou graag willen t.a.v. de massage. Mevrouw reageerde erg kortaf en bozig. Ze zat toch al langere tijd te wachten waar of ik zo lang bleef etc. etc. Ze had veel last, in het verleden was ze gemasseerd en dat had ze heel fijn gevonden. Nu moest het op dezelfde wijze en zeker met hetzelfde resultaat. Ondertussen dat ze mij dit duidelijk maakte liep haar echtgenoot er om heen te drentelen. Hoe lang gaat dit duren allemaal vroeg hij. We moeten nog 5 kwartier rijden om thuis te komen en ik wil zeker drukte op de weg voor zijn.

Eerst dacht ik nou zeg wat een warm welkom, maar als je even nadenkt over waarom deze reactie er zo is, is het volkomen logisch. De echtgenoot maakte zich zorgen over hoe vermoeiend die terugreis voor zijn vrouw was. En als je dan ook nog eens in de file terecht komt wordt het er niet beter op. Dus pure bezorgdheid. En uiteraard speelt zijn verdriet om de ziekte van zijn vrouw ook een belangrijke rol hierin.

Reden om niet te masseren
En mevrouw die had heel veel last van haar voeten, en daarnaast de boosheid, angst en het verdriet kan er zeker voor zorgen dat iemand zo reageert. Dus ja, ik had alle begrip voor deze reactie, en vond het eigenlijk alleen maar goed dat het gebeurde. Blijkbaar voelden beiden zich zo vertrouwd bij mij dat deze emoties er uit kwamen. Gelukkig maar dacht ik bij mezelf. Maar het lastigste kwam nog: ik moest mevrouw vertellen dat ik haar niet ging masseren. Reden daarvoor is dat ze al last had van die neuropathie aan haar voeten. Een massage op dat moment kan alleen maar de boel verergeren. De reactie van deze mevrouw zal ik niet beschrijven maar je kunt het vast wel voorstellen hoe dat is verlopen. En haar echtgenoot was ook niet echt blij met mij.

Maar hoe fijn is het dan dat je deze training hebt gevolgd en iemand wel iets anders aan kan reiken op zo’n moment. Ik kon namelijk wel zgn. holding hands toepassen. Dat is met beide handen een voet op een bepaalde manier vasthouden. Zonder enige druk, maar heel belangrijk in afstemming met mevrouw. Niet over pijngrenzen heen gaan maar met zachtheid.

Warme zachte glimlach
Mevrouw was heel sceptisch hierover en haar echtgenoot stond ook niet te springen van enthousiasme. Maar in het kader van , we hebben nu toch al zo lang gewacht en beter iets als niets toch maar akkoord hier mee gegaan. Toen ik hier mee startte keek mevrouw heel argwanend wat ik toch aan het doen was. Maar al snel liet ze zich terugzakken in haar stoel en sloot haar ogen en werd stil. En ze kreeg een mooie warme zachte glimlach om haar mond. Haar echtgenoot keek vol verwondering naar wat er gebeurde. En vroeg aan haar wat ze voelde. Mevrouw antwoordde, dit is zo fijn. Het is veel prettiger als een massage!

Op verzoek van beiden heb ik meneer dit geleerd hoe hij dit thuis ook kan toepassen.  Reactie van meneer: zo fijn dat ik dit nu weet en kan. Dan kan ik ook echt nog wat op een andere manier voor haar betekenen en sta niet altijd machteloos aan de kant!